Vaak kom ik niet toe aan schrijven of verbaal verwoorden, terwijl dat wel mijn diepere natuur is. Van kinds af aan leef ik in taal en talen. Dat werd niet onderkend en gestimuleerd, maar ongemerkt brak ‘t toch door, onophoudelijk op weg naar lucht en licht als een klein onogenlijk klimplantje schurend langs ruwe ribben van stoere (mede)klinkers, zijspleten van stenen stadswegen, soms vertrapt of gekortwiekt op schijnbaar platgetreden banen; te Rotterdam, stad van steen en havens.
Daarbij blijft het schrijvershart onverminderd kloppen, blijft het bloed toch stromen naar waar het schijnbaar niet kan of niet mag gaan, pak ik de pen weer op en beleef ik daarmee, dat klinkt wellicht dramatisch maar toch is het zo, mijn ziel weer, en ben ik wederom verbonden met mijn eigenlijke habitat. Dit jaar ga ik korte verhalen (proza) schrijven, fictie, en me ook weer op productie van gedichten toeleggen. Zal tevens kijken of het hervatten van gestage publicatie van vertaalde Goethe spreuken, maar dan met een periodiek van éénmaal per week, zie mijn weblog Sprüche in Prosa, onder de gegeven nieuwe omstandigheden mogelijk haalbaar is. Heb deze zomer een lieve en bijzondere vrouw leren kennen, die voor mij voorop staat en voor de rest van mijn leven voorop zal blijven staan. Verder zal ik dit jaar over bepaalde onderwerpen enige essay-achtige blogartikelen op Cahier plaatsen, is mijn voornemen. Dit alles zal ik combineren met nader contact dat over bepaalde zaken door mij zal worden gelegd met de sectie Cultuurwetenschap en letteren van de Vrije Hogeschool voor geesteswetenschap.
Een klein voorbeeld. Muziek is een kunstvorm die heel veel mensen aanspreekt en de variëteit aan muziek is, zeker tegenwoordig, zeer groot. Voor een klein aantal mensen betekent muziek niet veel of helemaal niets, dat menen ze althans. Ik behoor niet tot die categorie. ‘k Besef terdege dat muziek bijzonder veel voor mij betekent. Dit jaar ben ik onder andere sterk bezig met Wagners opera De Vliegende Hollander. Dit niet in de laatste plaats omdat de daarin vervatte thema's me inhoudelijk zo bijzonder aanspreken, om er een paar te noemen: gemeenschapsleven, met name het sociale en antisociale fenomeen van plotseling verdwijnen en weer opduiken, en verschijnselen als vervloeking en verdoemenis en daaraan gerelateerde leniging, bevrijding en verlossing, betrekkingen tussen het zichtbare en onzichtbare, en natuurlijk de heilzame werking van een belangrijke deugd als menselijke trouw. Wat zouden mens en wereld zijn zonder trouw (tot in de dood)?
Er bestaan onmiskenbare raakvlakken tussen deze sage en het Parsifal en Faust epos. Het Parsifal thema omtrent een ontwikkeling van een toestand van reine dwaasheid, onnozelheid, wezenloosheid naar (existentiële) twijfel en van twijfel naar saelde, onwrikbare levenszekerheid en levensvervulling, is voor veel mensen zeer herkenbaar. De levensloop van diverse mensen spreekt wat dit aangaat duidelijk boekdelen. Overigens wordt in het Woordenboek der Nederlandsche taal aangegeven dat er verband zou bestaan tussen de woordbetekenis van het woord saelde en het woord faustitudo. Zie de webpagina WNT - Saelde.
 |
| Frau Saelde im Glücksrad |
Zo ontstaat uit mijn gedicht Saelde (1), wat eigenlijk slechts een begin van een gedicht vormt, na omkering van de volgorde van de strofen het dichtvers Drempel (2). Aldus:
1. Saelde
Wezen (genius, daimon):
Wil je mij schrijven?
Hoef dan mijn hoeven!
Zie dan mijn blik,
dat waarin… ik …niet verstik!
Dat wat mij loont,
braaf schijnt, geweten schraagt,
kan ik gezeggen,
doch nimmer weerleggen.
Wend je tot mij,
je bent dan vrij,
mensenwezen;
levende bron.
Zelf (wezenloos en verteerd door twijfel):
Kan ik kiezen waar te zijn(?),
ook waar ik niet sta?
Is alles eender,
ook waar ik niet weet?
Kan ik kalm mijn stem hervatten,
herstemmen op golf-slag-gedachten,
die mij stil verwacht(t)en;
ingewijd…
2. Drempel
Zelf (wezenloos en verteerd door twijfel):
Kan ik kalm mijn stem hervatten,
herstemmen op golf-slag-gedachten,
die mij stil verwacht(t)en;
ingewijd…
Kan ik kiezen waar te zijn(?),
ook waar ik niet sta?
Is alles eender,
ook waar ik niet weet?
Wezen (genius, daimon):
Wend je tot mij,
je bent dan vrij,
mensenwezen;
levende bron.
Dat wat mij loont,
braaf schijnt, geweten schraagt,
kan ik gezeggen,
doch nimmer weerleggen.
Wil je mij schrijven?
Hoef dan mijn hoeven!
Zie dan mijn blik,
dat waarin… ik …niet verstik!
Muziek
Der fliegende Holländer - Richard Wagner
Knap dat je nu nachtdiensten werkt in een hotel en een museum, John Kun je wel tegen die onregelmatigheid? Ik zou denk ik zelf helemaal van slag raken als ik 's nachts zou moeten werken en overdag slapen. Als het elke dag hetzelfde zou zijn, zou het misschien wel gaan, maar als je dan op andere dagen weer overdag moet werken, dat lijkt me heel moeilijk. Maar misschien ligt het wel aan mij. Ik heb een zus, die verpleegster is. Zij moet ook vaak 's nachts werken, maar heeft daar geen moeite mee.
BeantwoordenVerwijderenIn het museum draai ik dagdiensten (soms ook avonddiensten) en in het hotel nachtdiensten, Ridzerd. De overgang van dag naar nacht is inderdaad lastig voor het bioritme. Dankzij mijn energie kan ik de onregelmatigheid wel aan, maar echt op mijn lijf geschreven is het niet. Overdag slapen vind ik niet altijd makkelijk met al die daggeluiden, maar ja je leert er wel een weg in te vinden.
VerwijderenOk, John. Je verdient groot respect voor dat je dit doet, want echt piepjong ben je ook niet meer (56 als ik mij niet vergis).
VerwijderenDank je wel Ridzerd. Dat zijn aardige woorden waaruit oprechte waardering spreekt. Nee ik ben zeker niet meer de allerjongste. Inderdaad toch alweer 56, hoewel ik me vaak nog een als een 'jonge hond' voel. Er zit toch ook wel veel reistijd aan dat werk vast; drie uur in totaal elke dag (heen plus terug; twee keer anderhalf uur). Maar ja, ik ben economisch zelfstandig nu. Nu de culturele vrijheid nog. Verder aan de slag daarmee.
VerwijderenDe slotzin van de alinea in het blogbericht welke handelt over De Vliegende Hollander heb ik gepreciseerd en aangevuld, zodat die beter spreekt, het slotdeel van die alinea luidt nu als volgt:
BeantwoordenVerwijderen"Dit jaar ben ik onder andere sterk bezig met Wagners opera De Vliegende Hollander. Dit niet in de laatste plaats omdat de daarin vervatte thema's me inhoudelijk zo bijzonder aanspreken, om er een paar te noemen: gemeenschapsleven, met name het sociale en antisociale fenomeen van plotseling verdwijnen en weer opduiken, en verschijnselen als vervloeking en verdoemenis en daaraan gerelateerde leniging, bevrijding en verlossing, betrekkingen tussen het zichtbare en onzichtbare, en natuurlijk de heilzame werking van een belangrijke deugd als menselijke trouw. Wat zouden mens en wereld zijn zonder trouw (tot in de dood)?"
Goedendag John.
BeantwoordenVerwijderenAlive en Kicking.
Grt Jen Dieng
Goedemiddag Jen,
VerwijderenJa Alive and Kicking ben ik zeker en jij hebt ook je schwung ongetwijfeld. Leuk dat je even reageert!
Greetings,
John
John, hier Hedvig, ik wil je laten weten dat ik een groot en diep respect voor je hebt.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je een lieve vrouw hebt ontmoet. Ik wens jullie dan ook bijzonder veel goed toe.
Hedvig/Suzanne (Klaproosje is niet meer, ik ben van Facebook afgegooid en waarom...???)
Dank je wel voor deze waarderende woorden en lieve en hele hartelijk woorden, Suzanne. Doet me echt goed.
VerwijderenVreemd dat je van Facebook bent afgegooid en ik kan me dan goed voorstellen dat je nu misschien wel bedenkt om daar wellicht voor een tweede maal met een nieuwe account weer aan deel te nemen.