Keek William door een venster, een raamwerk? En zag hij werkelijk? Werkelijkheid? Waar was hij? En was hij zichzelf gewaar? Een gedachte doortrok hem. Eén enkele gedachte:
Zodra ik me afvraag wat liefde inhoud snoer ik mezelf de mond. Van wat het niet is heb ik meer benul, want met haat en haatdragendheid ben ik beter bekend. Vraag me niet waarom. Ik loop niet over van liefde. Mijn gade, m'n dubbel, mijn evenknie, verzegelt mijn lippen. Wat hult zich in schaapskleren en slijpt messen?! En wat is voor de drommel niet bang, terwijl de tand des tijds toch knaagt?
Horatius verschijnt. Een grauwe hemel pakt samen en snoert dicht. Alleen gevierd en luisterrijk geestlicht, kan deze moerasachtige nevel verwijden en een blikveld scheppen. Maar enkel nadien, alleen achteraf, want dit is 't rijk van voldongen feiten. Gebeden worden hier niet verhoord, waan heerst.
Horatius:
Zie daar weer zo één,
verstard, verstrikt, verstoken...;
met ogen bloeddoorlopen
geknepen lippen, scheef verdraaid,
wat zegt het, wat doet het,
een Ken U Zelf zo bekaaid!
Mijn motto was: Pluk de dag.
En zie hier de geplukten,
spartelend voor hun leven;
mij is niet om het even
hun ongeluk en hard gelag.
Hydra roert zich. Dat veelkoppig monster die net als Cerberus werd losgelaten in de onderwereld. Al te nauw en al te dicht zijn de lichamen van vastgeraakten die zich niet kunnen weren. Omstrengeld, samengeperst en adem ontnomen door Hydra zindert in William:
Wat de kop opsteekt en blijft steken is ondeugdelijk als ik niet ooit zeg, ferm en veelvuldig: nee en genoeg ...en daarnaar handel. It's up to me.
Literatuur
“ […] Op een punt van het stadium dat men de doornenkroning noemt bij de christelijke inwijding, treedt een angstaanjagend fenomeen op, welke wordt aangeduid als de wachter aan de drempel en dat men ook het verschijnen van de dubbelganger kan noemen. Het geestelijk wezen van de mens gevormd uit zijn wilsimpulsen, zijn wensen en zijn verstandsvermogen verschijnt voor de ingewijden als droombeeld. En dit beeld is vaak afstotelijk en afschrikwekkend, want het is de som van zijn goede en slechte eigenschappen en van zijn karma; van dat alles is het de aanschouwelijke personificatie op astraal vlak. Het is de onaangename veerman uit het Egyptische Dodenboek. De mens moet hem overwinnen om zijn hogere ik te vinden. Aan al de mythen die gaan over de strijd van de held met het monster, zoals van Perseus en Herakles met Hydra, van de heilige Sint George en Siegfried met de draak, ligt tot in de verste tijden terug een helderziend aanschouwen van het fenomeen van de wachter aan de drempel ten grondslag. […] ”
Ommekeer
Om de goden heb ik nooit te veel gemaald
toen ik nog in mijn waanwijsheid was verdwaald.
Nu moet ik weer de steven wenden
en mijn schip weer in de richting zenden
die ik achter mij liet, want de god van ’t Licht
die gewoonlijk wolken met zijn bliksemschicht
splijt, kwam met zijn gewiekte wagen
donderend door de heldere hemel jagen
en de logge aarde en het golvenspel
samen met de Styx, de hatelijke hel
vol gruwel en het verste westen
schokken. ’t Slechtste kan hij in het beste
om doen slaan, hij toomt de hoge heren in
en onthuld de duisternis. De roofgodin
Fortuin gaat ginds een vorst onttronen
om hier weer een andere te kronen.
my hungry ghost of hopefulness
Giving up everything
not haunted by wanting this
Giving up everything
the fortune I was saving
Giving up everything
I mercy-killed my craving
Giving up everything
I’ve opened up my eyes for this
Giving up everything
see the whole magnificent emptiness
Gave what I want for how it is
for the stone inside and the bitterness
for the sweetness at the core of it
Giving up everything
The master plan, the scheming
Giving up everything
my cursed search for meaning
Giving up everything
the compass and the map I was reading.
The hinterlands I’m leaving
I’m finally leaving behind
Giving up everything
the big to-do, the hullabaloo
The tug-of-war for some twisted truth
For the everlasting ache of it
No longer slave, not chained to it
no gate, no guard, no keeper
no guru, master, teacher
See the slow-receding faces
dissolve to black, no traces
Geen opmerkingen:
Een reactie posten